Ludzie musza żyć ze sobą, towarzyszyć sobie nawzajem, wspierać się i tym samym stanowić rozmaite grupy społeczne, które często określa się mianem wspólnot. Takowa symbioza jest niezbędna w świecie i przyrodzie. Wspólnoty mogą przybierać na dzień dzisiejszy naprawdę zróżnicowane formy. Wyróżnia się wielorakie typy zbiorowości, w których za nadrzędne uznaje się silne więzy o charakterze czysto emocjonalnym. Są to często struktury, jakie nie są formalne, zaś nieformalna. Dominowały one już lata temu, wykrystalizowały się w pierwotnych społeczeństwach, ale prosperują i chętnie są tworzone także w dzisiejszym świecie. Wspólnota to pojęcie, jakie od lat znawcy i badacze próbują wyjaśnić. Definicji jest cała masa, jedną z nich przedstawił Ferdinand Tonnnies. Ten uczony wysunął pojęcie wspólnoty Gemeinschaft z języka niemieckiego, w której wspólnota miała rzekomo występować jako przeciwstawny typ zbiorowości wobec przykładowo zrzeszenia czyli Gesellschaft.
Ogólnie cechą charakterystyczną wyróżniającą wspólnotę miał być fakt, iż członkowie tego stowarzyszenia wytwarzają więzi poprzez braterstwo, jakieś pokrewieństwo. Nie ma mowy o zbiorowości na przykład zupełnie przypadkowych ludzi tak jak w wyżej wspomnianym zrzeszeniu. Jest to charakterystyczne bowiem także z tego względu, że kontrola społeczna jest realizowana poprzez oparcie się na tradycji. We wspólnotach własność zbiorowa stanowi podstawę gospodarki. Istnieje także dynamiczna teoria wspólnoty, na podstawie której, jako wspólnotę rozumie się dość ekskluzywny zbiór ludzkości, połączony ze sobą wytrzymałą więzią duchową czy też emocjonalną.
Te więzi są przede wszystkim bardzo trwałe. Celem tej zbiorowości jest nie tylko uzyskanie trwałości wytworzonych relacji, ale także duchowość, jaka obejmuje przekroczenie sfery materialnej, interesownej, co jest zgoła odmienne niż w stowarzyszeniu, do tego dochodzi swego rodzaju ekskluzywność rozumiana jako swego typu podział wyodrębniony w związku z istnieniem wspólnoty. Jest to podział na swoich oraz na obcych, nienależących do wspólnoty. Następny element, a zarazem cecha typowa dla wspólnoty tu charakteryzowanej to tradycja. Przez nią rozumie się rozciąganie się w czasie, wspomnienie ludzi, którzy z tego świata już odeszli, opieka nad ludźmi istniejącymi, jak także i troska o nienarodzonych.
Celem wspólnot w takowym wymiarze oraz podstawą definiowania dynamicznej teorii wspólnoty jest intensywność o wychowanie w ramach wspólnoty. Konsekwencją tego ma być wartościowe przeżywanie życia. Na koniec przybliżymy jeszcze jeden specyficzny element wspólnoty w takim kontekście, jest to bezwarunkowość przynależności. Rozumie się więc, że należymy tylko do jednej wspólnoty duchowej w danej kategorii i na określonym poziomie. Nie może być tak, że przykładowo zaliczamy się do kilku wspólnot, nawet do dwóch to już za dużo. W tym aspekcie wspólnoty nie ma wyjątków i odstępstw, bo jak to możliwe bowiem, aby jednostka zaliczała się na przykład do mniejszości narodowych dwóch jednocześnie albo stanęła po obu stronach konfliktu zbrojnego i była jednocześnie za oboma krajami. Takie cechy, jakie wyżej wspomnieliśmy i po krótce omówiliśmy, to jest cechy typowe dla wspólnot posiadają rozliczne kategorie grup społecznych, dzisiaj mocno występujących na świecie.
Do nich zalicza się chociażby instytucje takie jak rodzina, społeczności lokalne, grupy etniczne.